Verhaaltje voor het slapen gaan

Een klein, beetje spannend, verhaal(tje). Nog niet afgeschreven ;-).

De dag was bijna voorbij. De zon verdwijnt langzaam achter de horizon om de lucht achter te laten met een rode gloed. ‘Als je goed luistert, hoor je de zon sissen als deze de zee raakt’, dat was wat Hanna’s vriend haar grijnzend had verteld.

Heel stil, muis stil, stond Hanna daar te luisteren terwijl ze naar de zee staarde. Geen sissend geluid van de zon die in de zee verdween, alleen het razen van de wind en het gekrijs van de zeemeeuwen. Ze sloeg het vest goed om zich heen. Het zou kunnen zijn dat het psychisch is, maar nu de zon verdwenen was, voelt het gelijk een stuk killer aan. De schemer begint zijn vorm aan te nemen, het lijkt wel of iemand met een dimmer het licht steeds verder dimt, totdat het straks echt donker is.

Straatlantaarns waren er niet, het was een afgelegen stuk strand, grenzend aan de duinen en het bos, ver weg van alle drukte. Enigszins ongemakkelijk zette Hanna snel de pas er in, de weg naar de geparkeerde auto was nog lang, te lang naar haar gevoel. Diep inademen, en lopen, gewoon lopen dacht ze bij zichzelf. De wind sneed genadeloos door het te dunne vestje welke ze mee genomen. De jas, die lag in de auto, ze zou maar een klein stukje wandelen, niet te ver, maar toch stond ze bij het strand. ‘Te ver, te ver van de auto’ dacht ze bij zichzelf. Een naar gevoel bekroop haar toen ze voort maakte door de duinen, richting het bos. Het zag er vanmiddag nog zo vriendelijk uit toen ze aan haar wandeling begon. Nu, nu stond een donker, bijna inktzwart woud op haar te wachten. De vriendelijkheid was weg, ze hoorde enkel de steeds toenemende wind. Ze rilde bij het geluid van krakende takken. Ten overmaat van ramp leek het wel of de sluizen boven haar open werden getrokken, de regen viel met bakken uit de lucht, direct een flits, een donderklap. Vertwijfeld bleef ze staan, wat nu? Het bos in? Schuilen kon ze nergens. Nog een flits! Toen zeg ze hem staan, in de regen, doodstil. Hij was gekleed in een gele regenjas met een grote capuchon, waardoor ze zijn gezicht niet kon zien. Een gil ontsnapte uit haar keel….

Wordt vervolgd, misschien wel door een van jullie ;-).

Slaap lekker komende nacht.

Liefs,

Joosje