Kleumpje de ijsbeer

Er was eens een ijsbeertje, hij had het altijd koud. Kleumpje was zijn (bij)naam. Zijn mooie, glanzend witte, dikke vacht kon er maar niet voor zorgen dat hij het warm kon krijgen. Zijn vriendjes en vriendinnetjes probeerden van alles, speciale beren handschoenen, een dikke muts, grote warme sjaal. Niets hielp. Tot het ijsbeertje op het idee kwam om te gaan verhuizen naar een warmer land waar hij heerlijk van de warmte en zon kon genieten.

Kleumpje was een van de karakters uit de vele verhalen die mijn vader aan ons vertelde. Wij hingen altijd aan zijn lippen als hij vertelde, hij verzon ter plekke de leukste en grappigste verhalen, zo ook van kleumpje. De ogen van mijn vader twinkelden en hij genoot zichtbaar net zoveel als wij wanneer hij aan het vertellen was. Nu verteld hij zo nu en dan nog aan onze jongens, ook al zijn ze inmiddels pubers. Ik geniet dan lekker mee.

Nu denk ik terwijl ik onder een dekentje op de bank lig ook aan kleumpje. Ik begrijp hem helemaal! Misschien ben ik wel ‘kleumpje, de ijsbeer’.

Opwarmende groet,

Joosje

Foto door Pixabay op Pexels.com

Advertentie