Huiswerk

Joepiejajee, huiswerk…. Zeer diepe zucht… Niet de hobby van het overgrote meerdendeel van de pubers, dat is zeker. Zo ook hier. Irritatie punt nummer één op de avond. Ik vraag me dan wel eens af, was ik vroeger ook zo erg? Nee toch? Althans dat hoop ik dan maar.

Tegewoordig is het ook allemaal anders. De eisen lijken hoger te liggen, de druk om te presteren is groter. Vroeger had je pech als je minder goed presteerde, nu is het een groter issue. Zitten blijven kan tegenwoordig op veel scholen niet meer, heeft z’n voor- en nadelen natuurlijk. Spieken? Vroeger was dat een sport, tegenwoordig is het fraude. Klinkt gelijk zo zwaar. 

Zelf ben ik overigens groot voorstander van spiekbriefjes maken. Hoe kleiner geschreven hoe beter, helemaal als je hetzelfde verhaal op een steeds kleiner briefje wil schrijven. Geconcentreerd met bijna het zweet op het voorhoofd de belangrijkste punten op een miniblaadje zetten. Grinnikend denk ik dan aan onze aardrijkskunde leraar die spieken aanmoedigde. We vonden het eerst gek, maar hadden zijn geintje snel door, want doordat we zo geconcentreerd bezig waren met het maken van die spiekbriefjes, hadden we ze niet eens nodig, we hadden het al geleerd tijdens het overschrijven. 

Jammer toch dat onze jongens daar niet intrappen. Nee, helaas… Hier is het huiswerk bron van irritatie, laat ik het woord ‘smartrekenen’ hier maar niet laten vallen. Adem in, adem uit, maak je niet druk denk ik dan, bemoei je er niet te veel mee (soms oh zo lastig ;-)). Toch schijnt het goed te komen, zo zeggen ze. Uiteindelijk dan… Hoop doet leven denk ik dan maar. Wie weet…

Voor nu een fijne (huiswerkvrije) dag en avond.

 

Joosje