Birdy

Afgelopen week liep ik ’s avonds door de gang van stal, en zag daar een hoopje op de grond liggen. Die lag er daarstraks toch niet? Of vergis ik me nu zo? Ik kijk wat dichterbij, en zie een klein vogeltje liggen. Uit het nest gevallen. Arme prul. Paps en mams vlogen druk af en aan bij hun nest, hoog van de grond. De oh zo lieve stalpoezen liepen ook rond. Vind ze heel lief, echt waar, ze krijgen bijna elke dag wel een kroel, maar nu hield ik ze toch liever op afstand. Stukje papier gepakt, en het hulpeloze vogeltje opgepakt. Op de grond kon hij niet blijven liggen, dat was niet veilig. Samen met een stalgnote zaten we te kijken en te puzzelen hoe we ‘Burdy’, zo hadden we hem gelijk genoemd, terug konden zetten. Om een lang verhaal kort te maken, het is niet gelukt. Wat nu? Burdy beschut wegzetten? Dan zou het zeker niet lang duren voordat de poezen hem zouden vinden….. Dan maar mee naar huis, kon even geen betere oplossing bedenken.

Burdy voorzichtig meegenomen in de auto. Thuis aangekomen kwamen de jongens gelijk kijken. Dit is niet de eerste kandidaat die we dit jaar min of meer op hadden gevangen, begin dit jaar hadden we Elie de egel (heel origineel, ik weet het). Burdy had duidelijk honger en heel voorzichtig gaven we hem met een spuitje wat water. Zo brachten we de avond met Birdy door, hem voorzichtig drinken geven en vliegjes voeren, die zijn hier in overvloed. We hadden gezorgd voor een rustig, veilig plekje voor de nacht en om eerlijk te zijn had ik niet verwacht dat Birdy de ochtend zou halen.

’s Morgens beneden gelijk gekeken bij Birdy. ‘Hoi Birdy’ begroette ik hem. Tot mijn grote verbazing was Birdy spring levend en deed zijn bekje open om gevoerd te worden. Weer wat water, en wat eten. Het leek er toch echt op dat Birdy sterker was dan ik dacht. Een dierenarts zou hem vast niet nemen dacht ik, maar zelf Birdy grootbrengen, dan lukte me niet. Burdy konden we nu nog voorzien van water en wat eten, maar nooit genoeg om groot en sterkt te worden. Laat staan hou hij zou moeten leren vliegen….

Op het internet zochten wij een oplossing voor onze Birdy, ondertussen had ik een vriendin die dierenartsassistente is ook om advies gevraagd. In Zundert vonden we een vogelopvang, dezelfde die mijn vriendin inmiddels had aangeraden. De telefoon gepakt en gebeld, verhaal verteld en Birdy kon worden gebracht. Daar zat ik dan weer, met Birdy gezellig naast me in de auto, op weg naar het vogelrevalidatiecentrum. Het was even zoeken naar de ingang, een paar behulpzame mensen die buiten zaten vertelden waar ik precies moest zijn. Even kijk ik naar Birdy en stapte naar binnen. Een lieve vrijwilligster bekeek Birdy eens goed, hij zag er goed uit vond ze. Gelukkig! Hij kwam te zitten bij een ander klein vogeltje, een musje. Alle vogels worden de hele dag en nacht in de gaten gehouden en gevoerd. Er zitten ook een hoop eenden en andere vogels om hen heen. Ik mocht nog even naar Birdy kijken, daar zag hij dan, naast zijn nieuwe maatje. Ik kreeg van de vrijwilligster een kaartje waar ik mijn naam en e-mailadres op kon schrijven, zodat ze me kon mailen over de afloop van Birdy. De bedoeling is dat hij, als hij weer sterk is, terug de natuur in gaat.

Voor ik naar huis reed liep ik nog rond door de vogeltuin. Wat een vogels! En wat een passie van al die vrijwillgers die alles op de been houden en alles zo liefdevol verzorgen. Petje af! Ben blij dat ik Birdy toch heb kunnen opvangen en hem hier naartoe heb kunnen brengen. Nu hopen op een echt goede afloop voor ‘onze’ Birdy!

Joosje